czwartek, 28 lipca 2016

Rozdział 18

Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzić po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.
Karol:

- Z mojego rodzinnego albumu.
- Jak to ?
- Bo to moja siostra.
- Ale to nie możliwe.
- Dlaczego ?
- Bo to ja jestem na tym zdjęciu, w swoim albumie mam takie same.
- To znaczy, że jesteś moją siostrą?
- Na to wygląda, ale jak masz na imię, bo ciebie nie pamiętam ani nikogo.
- Karol, a to jest Wojtek mój przyjaciel.
- Aaa moja głowa
- Miśka co się dzieje ?
- nie wiem, ale strasznie rozbolała mnie głowa. Gdy tylko przymknęłam powieki, zobaczyłam obrazki, które do tej pory nie widziałam. Chyba powoli mi wróciła pamięć.

Zauważyłam brak Wojtka, ale nie zdążyłam zapytać Karola, bo właśnie wszedł lekarz i zagadka się rozwiązała gdzie zniknął Wojtek.

- Witam pani Michalino. Jak się pani czuje?
- Witam. Dobrze tylko strasznie boli mnie głowa. Jak zamknęłam oczy to....
- To?
- Zobaczyłam jakieś obrazki, na których byłam razem z tymi chłopakami oraz jeszcze innym.
- Zdaje mi się, że wraca pani pamięć, ale musimy zrobić badania, które potwierdzą, że z pani mózgiem jest wszystko w porządku. Trzeba tylko czasu żebyś odzyskała całkowitą pamięć.
- Rozumiem. Ile będę musiała tutaj zostać?
-Myślę, że jeszcze jakiś tydzień, ale potem nie może pani przez jakiś czas mieszkać sama.
- Doktorze z tym nie będzie problemu, ponieważ mieszkam na przeciwko Miśki i w razie problemów jej pomogę, a nawet wprowadzę się do niej.
- Ale?
- Na razie nie masz nic do gadania, ale wiedz, że nie zostawię Cię samą z tym wszystkim. Nie po tym  gdy się okazało, że jesteś moją siostrą.

Podszedł do mnie i dał mi buziaka, ponieważ razem z Wojtkiem spieszyli się na trening.


oraz Wojtek
Byłam szczęśliwa, że......
*******************************
Witam po dość długiej przerwie.  Nic nie mam na swoje wytłumaczenie. Mam do was pytanie czy pisać dalej to opowiadanie czy dać sobie spokój?


7 komentarzy:

  1. Pisać. :P
    Super rozdział. :D
    Jeśli mogłabyś to informuj mnie o nowościach. :>

    Pozdrawiam. :*

    OdpowiedzUsuń
  2. Hejka, spróbuj pomiędzy dialogi wprowadzić jakieś opisy otoczenia, bądź cokolwiek. :) Jest dobrze, a myślę, że to pomogłoby w udoskonaleniu :) Ciągłe czytanie dialogów jest męczące. *Żaden hejt, chcę tylko pomóc* Pozdrawiam Tańcząc w ciemnościach. :*

    OdpowiedzUsuń
  3. Wreszcie poznali prawdę o swoim pokrewieństwie. Ma nadzieję, że teraz już wszystko się ułoży. A Wojtek, to niech się bardziej postara o serce dziewczyny ;P
    A cóż to za pytanie? Oczywiście, że chcę, żebyś pisała dalej ;3
    Pozdrawiam ;**

    OdpowiedzUsuń
  4. Czekam z niecierpliwością na wznowienie tego opowiadania...
    A tym czasem zapraszam na nowy do siebie ;3
    http://dla-kazdego-zawsze-jest-jakis-ratunek.blogspot.com/2016/08/rozdzia-91-zawsze-bede-przy-was.html

    OdpowiedzUsuń